Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

Ξεκίνησα να γράψω και σταμάτησα, σαν σκέφτηκα, γιατί θάρεψε η σκέψη. Θα ήθελα, συλλογίστηκα, και λόγια άρχισαν να πλέκουν εγκώμιο για την μορφή σου. Σαν δειλά να φάνηκε η αγκαλιά σου, πόσα να ήξερες, έτρεξαν στο μυαλό, μα δεν πρόφτασαν να ειπωθούν. Γαλήνεψε η ομορφιά σου και χάθηκες στα λημέρια της ψυχής σου. Είσαι η καρδιά μου, όχι, είσαι η ψυχή μου, μόνο ανάσες ξεχνάς, τίποτε άλλο.
Θα ρωτήσεις μόνο τι ήθελα, δεν τολμώ, ούτε να αφεθώ στην σκέψη. Πρότρεξαν τα χέρια μου, αδύναμο γαρ το σώμα, και σε ακούμπησαν, σε αγκάλιασαν.
Ξέρω, είσαι το τίποτα, μα το ίδιο είναι και τα πάντα όλα, μαζί. 
Συνώνυμο μου μοιάζει και το άπειρο με το κενό και η αγάπη με ένα όνειρο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: