Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

Να είχε αξία το φιλί κάθε φορά που θα ερχόταν, να είχε λόγο, αφορμή να έψαχνε και να πρόδιδε μυστικά. Ζητάς και το καταλαβαίνεις, περιμένεις αναμένοντας τι; το αντιλαμβάνεσαι και μαζεύεσαι στην αναμονή, με τον ίδιο πικρό καφέ. Δεν επιτρέπεται σου λένε, δεν γίνεται να μπεις μέσα και να πετάξεις όλα αυτά τα σωληνάρια και τις βελόνες και να πάτε μια βόλτα, ως το λιμανάκι. Υπομονή, έτσι το ονοματίζεις, αντοχές ξένου σώματος για κάποιον άγνωστο, μα εσύ, δεν το βίωσες ποτέ έτσι. Σου ξέφυγε ένας καημός, άθελα, τρόμαξες πως θα αναταράξει την σιωπή, μα δεν είναι κανείς τριγύρω τέτοια ώρα. 
Θα σε ρωτήσω για το τυπικό, "θέλεις;" την παρουσία μου, νοητά, ουσιαστικά; να είχε αξία, κάθε φορά που έφευγες, εγώ, εδώ, στην αναμονή.
Να είχε σημασία, όσο και ένα χαμόγελό σου!

Δεν υπάρχουν σχόλια: