Τα ακούσματα σου να ήξερα, τι είναι αυτό που θα καταφέρει και θα σε αγγίξει, τι θα σε συγκινήσει, ποιος στίχος να σε βουρκώσει, γιατί θα θυμίσει κάτι από της ψυχής σου τα μαλώματα. Ψάχνεις να έβρεις την σιωπή του σε μηνύματα, στο βλέμμα του το κενό, έτσι πιστεύει και έτσι μπορεί να είναι, εκεί είναι απλά ακουμπισμένο. Τις αναμνήσεις σου να κατείχα, τους φόβους, ξεθωριασμένα όνειρα να έσωνα, δίχως βραβείο, μόνο ένα χαμόγελο, δεκατιανό.

Θα αναρωτηθείς πως με βρήκες στο δρόμο σου, πως συνεχίζουμε παράλληλα κοιτάγματα, μα δώσε φιλί να λυτρωθούν οι μοίρες.