Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Όλο το βράδυ εκεί, φιλιά να δίνω στο κενό και να περιμένω να φτάσουν στην πλευρά σου, να αγγίζουν νοητά την μορφή σου, όσο πιο απαλά και αθόρυβα γίνεται. Μπορείς ακόμη και τώρα να σκέφτεσαι το πως ο ήλιος κινείται γύρω από την γη; να συλλογάσαι αν παρατήρησες ποτέ την κίνηση αυτή στον χορό της ημέρας. Να φέρω σύννεφα να σε σκεπάσουν; όχι, να μην ρίξουν δάκρυα σε σένα, να σε καλύψουν. Να ξεχαστείς από όλα, αόρατος να γίνεις για μια στιγμή μου ζήτησες και εγώ, άθελα σε καληνύχτισα τις σιωπές σου να πείσεις να βγουν και να κάτσουν παραπέρα από το σκοτάδι. 
Διάλεξες μελωδία σε πιάνο, κόντρα σε μια κιθάρα και ανάπνευσαν οι καημοί σε αναμνήσεις. 


2 σχόλια:

iLiAs είπε...

ενα κενο..ενα κενο που μεγαλωνει..

καλη βδομάδα! :) :P

Εvgenia Tr είπε...

να μικραίνει παρακαλώ!