Ένας ουρανός αδειανός, αμέτρητα αστέρια έχουν χαράξει μονοπάτι το φεγγάρι να κοιτάς μόνο. Αυτό να είναι το μόνο που τραβά το βλέμμα σου τα βράδια, όπου κι αν είσαι. Όταν συννεφιάζει, να βλέπεις τις αντανακλάσεις του σε θάλασσα, στις ζωγραφιές του στου μορφέα τα σχέδια. Ένας ουρανός γεμάτος κι ας μην είναι τίποτα εκεί ουσιαστικά, όλα αυτά που ώρες χαζεύεις, έχουν περάσει, έχουν προσπεράσει ώρες και αιώνες πριν από την ύπαρξή σου, που απλά άφησαν ένα στολίδι για την δικιά σου ματιά, για όσα μια ζωή θα σε στοιχειώνουν, πέρα από την ίδια σου την ψυχή.