Γράφεις για ένα λουλούδι να ανθίσει και καταλήγεις  να αφηγείσαι ιστορίες σε αγνώστους. Φιλιά σε δειλινό, πάνω σε γραμμές και παλμούς. Είναι λίγο θα σου πουν, η ζωή κυλά και φέρνει όσα δεν προφταίνεις να ψελλίσεις και ξεχνάς κι ας μην είσαι αφελής. Βρίσκομαι στην άκρη του κόσμου σου, μην σκεφτείς πως μπορεί να πέσω μέσα του, παγίδες στήνω απλά για περίμετρο, αποφυγή. Για το μόνο που μπορεί να φταίω είναι που δεν αφήνω καρδιά εδώ.

Το φως δημιουργεί σκιές όταν δεν μπορεί να διαπεράσει κάτι τόσο δυνατό, όπως αυτό το άνθος.