Αγρίμι

Άλλο πάλι και τούτο, να πιστεύεις στα όνειρα, εσύ που τα απαρνιέσαι. Ξέρεις το πεπρωμένο σου, εσύ που αντιδράς σε όλα, που θα τρέξεις πιο μακρυά κι από το φευγιό σου. "Κακός μπελάς", έτσι σε αποκαλούν, μόνο έτσι ηρεμείς, να μην σε κατέχει κανείς, να είσαι σώος στην γραμμή. Βρε, τι είν' τούτο πάλι! μοναξιές σε ακρογιαλιές βραδιάτικο, ενώ ολάκερη μέρα τριγυρνάς σε δαύτες. Η αλμύρα τραβά χαρακιές σε δέρμα, σημάδια να αφήσει, να θυμίζουν κάτι από όλο αυτό. Πληγιάζει και κοντοζυγώνει το φως, λίγο πριν κλείσεις τα μάτια σου, να μην δεις. 

Δεν φοβάσαι το σκοτάδι, απλά αυτό είναι που σε ξυπνά.