Να έρθει το βράδυ και να μην χρειαστεί να απολογηθώ, στον εαυτό μου, μα ούτε και σε σένα μάτια μου. Να μπορέσω να ξαπλώσω για λίγο δίπλα σου, να κλείσω τα φύλλα της καρδιάς μου και ας μιλήσει μονάχα η ψυχή μου, σε σκιές. Ένα λιτό και απλό καληνύχτα, δυο φιλιά στα χείλη σου να εναποθέσω και να κοιμηθώ.  Να βιαστώ του μορφέα τα νέα να μάθω και να του πω ότι κανείς δεν μπορεί να με ξελογιάσει και να μάθει τα μυστικά μου, μονάχα εκείνος. Να έρθει η νυχτιά και να μην καταλήξω να γράφω ραβασάκια που τα σχίζω, γιατί απλά δεν έχουν παραλήπτη.

Σε καρτερώ!