Σε μια ανάσα γεύτηκα το άρωμά σου, την μυρωδιά σου και έπαψα να σκέφτομαι. Τα βλέφαρα έκλεισαν, να κρατήσουν τα μάτια μια θύμηση που ούτε ο μορφέας είναι ικανός να σου φέρει κοντά σου. Δεν κάνεις όνειρα, από το μαγαζάκι του αγοράζεις μόνο καρτ-ποστάλ για να τον ξεγελάς κι ας έχεις γίνει θαμώνας του τόσα χρόνια. Θα φτάσει το ξημέρωμα με μια μελωδία στα αυτιά σου, δεν το έχεις βαρεθεί!

Έχει σημασία το τέλος; μπορεί για τους περαστικούς, μα για εμένα μόνο η στιγμή του φιλιού σου. 

Παιχνίδια μόνο το μυαλό ξέρει να κάνει, να φτιάχνει κανόνες και να υπακούει, την ψυχή δεν μπορείς να ξεγελάσεις μάτια μου, αυτή θα σε κρατάει εδώ τα βράδια, η εικόνα σου μην φθαρεί.

Εγώ τι είμαι να σε κρίνω!