Άσε με να υπάρχω εκεί, να ζω και να αναπνέω σε όσα δεν θα υπάρξουν ποτέ, παρά μόνο ως ζωγραφιά. Το πιο μεγάλο ψέμα μόνο ο ίδιος σου εαυτός μπορεί να στο πει και να σε μπερδέψει για μια ζωή. Άσε με να υπάρχω εκεί, σε δειλινό, σε κάτι που δεν έχει ποτέ μορφή, σε κάτι που ποτέ δεν είναι ίδιο, που πάντα μπορείς να προσμένεις, σε στιγμές. Αποκόμματα από ζωές έχεις, τίποτα δικό σου. Μπορεί να είναι όλα ψεύτικα, ακόμη και το χαμόγελο των ματιών σου. Μην μου ζητήσεις ποτέ να ξυπνήσω, γιατί στην αγκαλιά του μορφέα ξέρω πως υπάρχουν εφιάλτες.