Όλα ξεκλείδωτα μέσα σου και τίποτα δεν κρατάς, ούτε ένα δα μικρό μυστικό. Πρέπει να κρυφτείς; πρέπει να μην απαντάς; δεν χρειάζεται να ψάξεις για να με βρεις, είμαι πάντα εδώ, γιατί ευχές έχω πάρει και πρέπει να τις χαρίσω, να τις φιλέψω σε χείλη ξένα και ας τις πετάξουν. Θα πέταγες και ας μπορούσες; όχι. Αόρατη θα γινόσουν; ναι, γιατί ακόμη αγκαλιά δεν νιώθω να με τυλίγει, χάδια να είναι πρόθυμα και εγώ παραμύθι δεν μπορώ να πω. Όλα σπασμένα, ραγισμένα, λειψά, μισά και δεν μπορώ να κρατήσω τίποτα, ούτε ένα τόσο δα μικρό φιλί. Η ελπίδα παραδίδεται μόνο στον μορφέα.