Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010


Διχασμένη ψυχή, κομμένη στα δυο, μισή στο κενό και μια εδώ να εξιστορεί τις ιστορίες που βλέπει τα βράδια ξάγρυπνη και ταραγμένη από όσα συμβαίνουν. Ποιον δρόμο να διαβείς, όταν πλημμύρα τα δάκρυα και χάος στο μυαλό από την άλλη;! και ξέρω τις απαντήσεις και γνωρίζω πως όσα ζω είναι τραγικά, αλλά γέλιο πια μου προκαλούν. Θα ανακηρυχτείς νικητής δίχως αντίπαλο, θα θριαμβεύσεις και θα απαγγείλεις τον διθύραμβό σου στο βουβό κοινό. Αξιώματα ένα σωρό, αλλά μέσα εκεί την καρδιά μου έχω χάσει. Βραβείο η μοναξιά, γιατί όσες φορές σε άγγιξα φωτιά ένιωσα, βίωσα. Θα σου πω πως δεν φοβάμαι, αλλά για μια ακόμη φορά το άγνωστο κάλεσα και πρέπει να το φιλέψω. Αποξενωμένη ψυχή στον βυθό αβύσσου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: