Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

Χατίρι τέτοια ώρα πες μου ποιον να βρω να με πάρει αγκαλιά που όλα τα κομμάτια έχουν σκορπίσει σε κάθε γωνιά ετούτου του κρεβατιού. Παράπονο σε μάτια έρωτα που το όνειρο έφυγε μακρυά του για μια ακόμη νυχτιά. Πέπλο να ντυθείς να μην φανερωθείς ποτέ, σε ψευδαισθήσεις να μείνεις, γιατί από τώρα τον πόνο νιώθεις. Ευχή τέτοια ώρα; άστο, ουδείς να την ακούσει. Ματαιόδοξος μορφέας έχει πλέξει ήδη όνειρα, δεν θα σε ρωτήσει, ξέρει να σε πείθει για όσα θα σε γλυκάνουν και πεις να γευτείς. Πίκρα που η στιγμή σε προδίδει σε ένα κομμάτι χάρτου, έπρεπε να είχε καεί.

Δεν υπάρχουν σχόλια: