Αισθήσεις γνώριμες

Ώρα ύπνου και σαν φρόνιμο παιδί θυμήθηκες άρωμα και την αίσθηση που σε κάλυπτε το φιλί. Κλέβεις, ρίχνεις ματιές, να δεις αν τυχόν κοιμήθηκα για να τρέξεις ως την κουζίνα. Θα ψάξεις για το βάζο με το γλυκό κουταλιού της γιαγιάς. Δεν είναι πως σου λείπει, είναι που έχει ετικέτα "μη", "είναι αργά". Θα επιστρέψεις, θα σε περιμένω με φως κεριών και θα σε τραβήξω απότομα, να μην σε πάρουν είδηση.
Στιγμή για το φιλί σου, για την αίσθηση που σε κάλυπτε το άρωμά του. Ζαβολιές, σαν κάνω πως δεν κοιτώ, μοιράζεις διπλά και κρατάς τον άσσο για σένα.
Θα αλλάξουμε πόζες, θα γυρίσουμε πλάτη, μα θα με κρατάς από την μέση.
Αυτή την αίσθηση δεν την ξεχνάς.