Αρετή

Πόσο ενάρετο θα ήταν να λες πως αγαπάς μόνο τον εαυτό σου! Αυτόν ξέρεις και εμπιστεύεσαι και θαυμάζεις.  Έχεις τις προδιαγραφές και τις αντοχές, να το λες και να δακρύζεις με καθρέφτη δίπλα σου.
Θέλω την βόλεψή μου, την γωνιά μου, με το ζεστό κάλυμμα για το χουχούλιασμα των σκέψεων. Λάσπη στα μπαλκόνια, δεν θα βγεις απόψε στα δρομάκια, είναι λευκό το νυχτικό σου και μαύρες οι πληγές, δεν θα ταιριάξουν.

Θα ήταν φιλάρεσκο να ομολογούσες πίστη σε θεό δικό σου, αλλά δεν κοιτάζει  τώρα, έχει αποκοιμηθεί και πιο το όφελος! Προετοίμασες λόγο και αιτιολογήθηκε η απουσία. Κόπιασες και σου αναγνωρίστηκε.