Αέρας περνά από τα μαλλιά σου και παρκάρει σε ξένο γιακά. Γυρνά η ματιά και αντικρίζει βλέμμα, σιωπή και ένα χαμόγελο. Ποιο μονοπάτι για να ξεφύγεις από την φυγή σου και να επιστρέψεις εκεί που θα εγκλωβιστείς στην μοναξιά σου;! Ψέμμα θα πεις, μια ψευδαίσθηση της στιγμής που έπρεπε την καρδιά να μπερδέψει, να κουρδίσει,και στο μυαλό καταλήξει συζήτηση να γίνεται για το υποθετικό και το παράλογο. Κύμα στην ακτή που κοιτάς και το φεγγάρι θολό στην αγκαλιά σου αρνείται να κοιμηθεί. Νανούρισμα ξημέρωμα δύσκολο να βρεις και το φως να σκορπίσεις,τα μάτια του να μην ξαφνιάσουν πριν παραμιλήσει.