Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010


Δεν θα ζητούσα, δεν θα γινόμουν επαίτης για αυτά που είναι αυτονόητα, για όσα μπορεί κανείς να θέλει να αποδεχτεί για τον ευατό του. Ξέρω όσα με κατέχουν και όσα θα με αποφεύγουν αιώνια να μπουν σε δική μου ψυχή. Δεν θα σε καλούσα να μοιραστούμε στιγμή σιωπής σε απόγευμα ,την ματιά σου να ζεστάνω, γιατί θα το αποζητούσες μόνος σου. Την λύτρωση που μπορεί να σου δώσει αυτή η εικόνα, όχι εγώ. Πιστεύεις; σε τι;

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Μακάρι να μπορούσάν,αλλά μάταια κάθε ελπίδα....Μπουμπουκάκι.....