Επιμονή στα ίδια λάθη, στα ίδια πάθη, πείσμα στην ψυχή που θα πιστεύει για πάντα πως όσα θέλει θα τα έχει και ας καεί. Ξεχνιέται σε μελωδίες άλλων, σε λέξεις πιάνεται και η κλωστή πάει ως το φεγγάρι. Όλοι με ένα ψέμα θα σε πλησιάσουν και εσύ θα δεις μόνο την χάρη των ματιών, την θλίψη στην ψυχή και θα θελήσεις να αγκαλιάσεις την πνοή τους και ας γίνεται κόμπος η κάθε στιγμή, γιατί την αλήθεια τους ξέρουν. Μην φοβάσαι, βρίσκομαι πιο μακρυά από όσο φαντάζεσαι, από όσο δεν θα ήθελες να γνωρίζεις, γιατί την μοναξιά δεν αντέχεις να δεις.