Μπορεί τον πόνο σου να μην κατέχω, αλλά σε νιώθω και τα σημάδια σου μετρώ κρυφά και απολογούμαι εγώ για αυτά. Μέσα στο όνειρο πνιγμένος, σε θολωμένα νερά ναυαγός. Ακτή μακρινή, αγώνας ζωής να φτάσεις και ας σε τραβήξει ένα κύμα εκεί. Μπορεί τις πληγές σου να μην κατέχω, αλλά αφουγκράζομαι την ψυχή σου σαν κοιμηθείς. Μου μιλάει για σένα, για τα θέλω της και την κατάρα στην αύρα της που ξενυχτά δίχως σταματημό, δίχως να ξεχνά ποτέ τα μάτια της. Σιωπηλά βήματα σε κρεβάτι να την έβρεις εκεί δίπλα σου, όταν το κορμί ξυπνήσει και θελήσει φως να δει. Μπορεί τις στιγμές σου να μην κατέχω, αλλά σε διαβάζω.