Την ψυχή μου έλα και πείσε τα ίδια λάθη να μην κάνει, να μην ξαναπιστέψει ματιές και αγκαλιές, στιγμές που ο χρόνος σταματά και εγκλωβίζεται σε μάτια υγρά μα τόσο ψεύτικα. Βλέμμα μην χαμηλώνεις, εδώ μείνε, ξημερώματα να μου μιλάς για σένα για όσα θέλεις για όσα θα της λες και θα πονά, γιατί βλέπει την θλίψη της σε σένα. Πείσε με πως έτσι θα είμαι πάντα, μόνη, σε κόσμους αέρινους και μακρινούς, σε σύννεφα θολά και απλησίαστα για όλους.
Μια ευχή κάνε, σαν τα μάτια σου κλείνεις, ποτέ μην με βρεις στα σκαλοπάτια σου.