Θα ξημερώνει πάντα στην ματιά σου, θα φυλακίζομαι μέχρι την αυγή και θα αγγίζω ουρανό σαν πω πως δειλινό και χρώματα είδα να αλλάζουν. Στο μεταίχμιο ζω, στην ανάσα και στην σιωπή, στην ελπίδα και στο χάος, δαίμονες να κρατώ, θεούς να τάζω και δεν αντιδρώ, παρά μόνο σε φιλί και αγκαλιά, σε δάκρυ και σε χαμόγελο δικό σου. Θα χαράζω ατέλειωτες γραμμές σε χαρτί, αιώνες και στιγμές, μόνο για να μην ξεχνώ πως την ψυχή μου έχω σταυρώσει για άλλων αμάρτημα, για μια δική σου χαρά.