Πέφτουν όνειρα βροχή να τα βλέπεις, να αλλάζουν μορφή εμπρός σου. Ποτάμι οι ευχές που ξοδεύτηκαν όλες μαζί με μιας για να μπορέσεις να ξεδιψάσεις. Ζωή που κυλά τόσο νωχελικά μερικές φορές για να σε φτάνει στο σημείο να ζητήσεις κι αν χρειαστεί να εκλιπαρήσεις για μια νότα σιωπής, για το κενό ή για κάτι που θα σπάσει την ψυχή και βγει μπροστά.
Θα φωνάξει ο άγνωστος "τέλος", θα πεις ευχαριστίες και θα παρακαλέσεις να φτάσει η ερμηνεία σου στην αντίπερα όχθη.
Πέφτει ο ουρανός βροχή να τον βλέπεις από τι υλικά είναι φτιαγμένος, εσύ που τον χαζεύεις αιώνες και απορείς αν ήσουν κομμάτι του, αν θα σε καλεί στο άπειρο.
Ένα ταξίδι ακόμη!