Με ψυχή που μοιάζει της φωτιάς και μάτια που το νερό ορίζουν πως να κοιμηθείς τα βράδια. Αγαπημένη σου στιγμή, όταν τρυπώνεις σε τούνελ και τον ήχο της επιτάχυνσης ακούς να σε οδηγεί όλο και πιο γρήγορα σε έξοδο, κύκλο να κάνεις και να βρεθείς σε τούτο το σημείο.
Σε ξέρω και σε ξεγελώ, μια νερό και μια στάχτη σου προσφέρω και τα όνειρα ανταλλάσουν τα ψεγάδια τους, να μην αναγνωρίζεις σε ποιον ανήκουν.
Με τόσα που κατέχεις και ξελογιάζεις πως να σε ημερέψει ο χρόνος!
Μια βουτιά στο στοιχείο μου και άναψε η θάλασσα. Το φεγγάρι μοιάζει να κολυμπά πλάι μου, μια βουτιά στην ψυχή σου και τα χείλη απέκτησαν χρώμα πορφυρό.