Πειρατές

Ένα διαμάντι κάπου θαμμένο μα όχι προδομένο. Λάμπει μέσα σε χώμα, είναι τόσο ισχυρό που άμα σταθείς εκεί κοντά θα νομίζεις πως από εκεί ξεκινά ουράνιο τόξο. Σε έχω αφήσει φυλακισμένο δίχως κλειδωνιές, δίχως όρους και οι παραβιάσεις ανύπαρκτες για το άλλοθι σου, αλλά δεκτό.
Καπετάνιε πορευόμαστε σωστά; έχω μήνες να δω στεριά. Δεν είναι πως μου λείπει η γη, μα το κορμί της πιο πολύ.
Χάρτης αναποδογυρισμένος, ποτά στην πρώτη γραμμή και οι πυξίδες αχρείαστες όταν έχεις αστέρια από πάνω σου να χαζεύεις.
Ένας θησαυρός κάπου χαμένος, μα όχι πολύτιμος. Σκουριάζει μέσα σε λίθους ανεκτίμητης αξίας και όποιος ξέρει θα σπάσει το περιτύλιγμα για να φτάσει σε άνθρακα.
Φτωχό μου παιδί, έτσι θα σε χαρακτηρίζουν, αλλά κατέχω όλα όσα σου επισυνάπτουν πως υπήρξαν σφάλματα μεγάλων φυγάδων, κλεπταποδόχων.
Μια ευχή θα σου χαρίσω, να είσαι εκεί την στιγμή που όλα θα χάνουν την ισχύ τους, αλλά όχι οι παλμοί σου.