Πολύ μικρή για να κρατήσεις τα προσχήματα και να μην εκφράσεις ανησυχίες. Βουρκώνουν μάτια κι ας ορκίστηκες, μα δεν σε βλέπει κανείς. Φτωχοί συγγενείς καταφτάνουν και κουράγιο να βρεις να υποδείξεις το σημείο της τελετής! Παραπέρα λάσπες , δεν φοβήθηκες ποτέ να βαδίσεις εκεί, χώμα είναι με νερό. Θα κρυώσει το φαϊ, θα βαρεθείς να περιμένεις και θα κλείσεις τα φώτα, όταν θα φανεί. Έχεις ξαπλώσει τόσες φορές σε σεντόνια δικά σου, που η αμηχανία δεν θέλει να κρυφτεί. Κόσμοι χωρίζουν σε κομμάτια για να συνυπάρξουν σε ωκεανό. Το μόνο που κατέχω, είναι το όνειρο και το φιλί.
Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου