Μαύρο, το πιο αφοπλιστικό. Καλύπτει τα πάντα, σε πνίγει και σε καθηλώνει ενώπιόν του. Έχει σημασία η ύπαρξή σου σε αυτή την σκηνή; δεν θες μονολόγους, φωνές μόνο που δεν θα ακουστούν σε εκείνον, να τον ξυπνήσουν, να έρθει κοντά σου, να τραβήξει το πέπλο τούτο. Σκοτάδι, επιεικώς να ανασαίνεις για να φτάσεις κοντά.
Ποια δύναμη Θεέ μου να αντέξει τον πόνο; δεν στέκομαι καν στα πόδια μου. 

Μηδένισε ο χρόνος .....

υγ:  για την Μαρία