Κόμη

Χάνοντας όνειρα άνοιξε ένα αλεξίπτωτο, καθώς έπεφτα σε αγκαλιά. Δεν ήταν απότομη η πτώση, δεν ήταν παράξενο που σε κοιτούσα στα μάτια, ενώ σε άγγιζα πρώτη φορά. Κάτι περίεργο, κάτι ιδιαίτερο για να θυμάσαι. Η γεύση σου στο στόμα μου, δεν γίνεται, παραισθήσεις, θα πεις και θα γυρίσεις πλευρό. Πόσα πρέπει να ξέρω ακόμη για να πειστείς πως σε νιώθω, πρίν φανείς. Δύσπιστος θα φέρει εις πέρας την αποστολή του και θα παραδώσει στις αρχές τα  ευρήματα. Δεν μπορείς να πεις πως έχασες, ήταν καταδικασμένο εξ αρχής. Τι θα θελήσεις, δεν θα πεις, να αρχίσω να γράφω, να εξιστορώ;
Εξιλεώνοντας όνειρα με το φάσμα του κόσμου, τα δάκρυα πιάστηκαν στα αστέρια.