Ιδιοσυγκρασίες ίδιες, μα αντίθετες. Στροφή και θα βρεις ευαισθησία, αναπνοή και θα δεις αντοχή.  Δικαιολογίες, όσες θες θα σου βρουν, θα σου πουν για να έχουν στιγμές σε ήλιο. Να καίει την επιδερμίδα τους, μαλλιά να ξανοίγουν από την αλμύρα και να λιώνουν φιλιά . Μια Κυριακή η προσμονή τους, πέρα από κάθε στερεότυπο. Πρέπει να είχαν ανταμωθεί κάτω από φεγγαριού λυχνάρι, έπρεπε να ήταν απών ο μορφέας και τους έχρισαν φύλακες. Δεν μπήκαν ποτέ σε πειρασμό, σε διχασμό, γιατί οι ματιές δεν απομακρύνθηκαν ποτέ.
Κλίμα γνώριμο και υγρό, φτάνει ως το κόκκαλο η αγκαλιά, πιο εύκολο να πειστείς πως είναι η βασική ροή της ζωής.
Ξεσηκώνουν τα πλήθη για να μπορούν να περνούν απαρατήρητοι στο φευγιό τους. Χαμόγελο το μόνο που συγκρατείς από δαύτα τα ξωτικά, το μόνο που ξέρουν για να σου κλέψουν ένα δάκρυ.