Από όλα τι θα διάλεγες; έχεις συνηθίσει να τα έχεις όλα στα πόδια σου μπροστά. Μια στιγμή είναι αρκετή να σε στιγματίσει, να αναιρέσει όρκους και να βουρκώσουν μάτια που νόμιζες πως έχουν στερέψει πια. Ήθελα να παίξω ανέμελα σαν παιδί, μα λουλούδια κρατώ στα χέρια μου, που μου θύμισαν φόβους, από την κούνια μου.

Στέκομαι δίπλα σε μια παγίδα, την έχω στο νου συνέχεια και όλο παγιδεύομαι σε τούτη. Είπες, χατίρι δεν θα μου χάλαγες και γίνηκε πάλι το δικό σου. Στα βήματά σου βαδίζω πάνω, να σε νιώθω. Κάπου εδώ τριγυρνάς για να μου πεις ονείρου ευχή, σαν κλείσω τα μάτια μου. Θα σε φέρει εδώ η ψυχή σου, γιατί επέλεξες, να σε αναζητώ στην ζωή μου.