Βρήκες πάλι το νανούρισμά σου, μελωδία από κάτι γνώριμο να μπεις σε μονοπάτια. Αγνοείς εφιάλτες και θα πεις προσευχή, γιατί δεν είναι ικανοί να σε αποθαρρύνουν. Τα όνειρα απλά χαζεύουν λαμπιόνια σε παράθυρα και σε αφήνουν μονάχη να χαμογελάσεις, καθώς κλείνεις τα βλέφαρα. Τάζουν φιλί μόνο στο χάραμα για να ξυπνήσεις σε χείλη υγρά και απαλά. Κάποιος κρατά την άκρη της κλωστής και σε τραβά στην αγκαλιά του, πρέπει να κοιτάξεις; ξέρεις, είναι ο άγγελός σου.
Θα περάσει τα χέρια του στην μέση σου, πια δεν χρειάζεται τεχνάσματα, έχει την προσοχή σου στην ματιά του.