Τα φτερά σου προσπαθείς να ανοίξεις μπροστά σε θέα ωκεανού, σε ώθιση ουρανού, μα πίσω κοιτάς. Θα σταματήσεις, αλλά όχι για να αφήσεις να σε παρασύρει ένα συναίσθημα. Πείσμα βάζεις και φυλακίζεις τα όνειρά σου, να μείνουν κοντά στην καρδιά σου με νότες ζεστές.
Μοιάζει άνιση μάχη το φιλί με το χάδι. Όλα τα αξίζεις και όλα να είναι στα πόδια σου, μια νεράιδα που έμεινε πιστή στο φυλαχτό της.
Θα σου πω να αφήσεις την ψυχή σου να ανασάνει μέσα στην φλόγα για να σπάσει όποιο δάκρυ κρύβεται, γιατί δεν μπορεί να αποχωριστεί την ζεστασιά της ματιάς σου.
Όλα περνούν, να μην σε προσπερνούν. Μην φοβάσαι, να ζεις το παρόν για να βαδίζεις προς το μέλλον.


υγ: για την ξα