Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Μοιάζει σαν να σε ακολουθώ, σαν να υπήρξε αδιέξοδο και δημιουργήθηκες εκεί, αλλά δεν γίνηκε έτσι. Μοιάζει να είναι ατέλειωτη αυτή η στιγμή, όμως συνέχεια αλλάζουν τα σκηνικά. Μοιάζει με μαρτύριο η αναμονή, μα η σκέψη είναι παρούσα. Επιλογή, απλή, τόσο ανάλαφρη στην υφή της που δεν θα μπορούσε τίποτε να είναι λάθος, να ακυρωθεί, να θεωρηθεί βιαστική. Αμελητέο το αν η καρδιά πάγωσε εμπρός σου και γίνηκε πια αντάξια της ψυχής, αυτή την κατέχει, όχι το σώμα.
Ένα φιλί να εναποθέσω στον ουρανό και θα κλείσω τα φώτα, να σε νανουρίσει εκείνος.
Ξέρω, μοιάζει ακατόρθωτο, ανούσιο, παιδιάστικο, τρελό, αλλά όλα θα γίνουν όπως τα είπαμε, κάποιος θα καταρρεύσει, κάποιος θα σωπάσει.
Ένας μόνο θα χαμογελάσει και θα κλέψει τα δάκρυα του άλλου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: