Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Θα με κοιτάξεις σαν να έχω κάνει σκανταλιά και εγώ θα απορήσω, γιατί απλά είμαι ήσυχο και φρόνιμο. Μπορεί να ξέρεις πως πονηρεύομαι, πως κόβω κινήσεις, μα δεν εχω κινηθεί ακόμη. Θα με κοιτάξεις σαν να περιμένεις από μένα κάτι αναπάντεχο και εγώ απλά θα γνέψω, χατίρι μην σου χαλάσω. Αταξία που το μυαλό δεν ηρεμεί, δεν μπορεί, αρνείται πεισματικά τους όρους σου και θέτει τον εαυτό μου εκτός συναγωνισμού.
Θα χαμογελάσουμε ταυτόχρονα, γιατί δεν μπορείς να φανταστείς όσα έχουν τρέξει ήδη μέσα μου, έχουν φτάσει σε σένα και ανατρέπουν το σκηνικό συνέχεια και αυτά όλα για ένα φιλί.
Να σου πω κάτι; άστο καλύτερα!

Δεν υπάρχουν σχόλια: