Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Αποξενώνεσαι από τον έναν και μοναδικό άνθρωπο που ξεγυμνώθηκες και δεν ντράπηκες. Τώρα, στον πόνο χάνεσαι, στο πένθος σου, γιατί οι τύψεις σε φυλακίζουν. Κάποιο λάθος πρέπει να έγινε, δεν θα έπρεπε να είναι εδώ, εγωιστικό, αυτό είναι. Αμφιβολίες όλο και πληθαίνουν, γιατί ξέχασες πως είχες αφεθεί, λησμόνησες όσα πέρασαν και αποτελούν την ζωή σου. Κοντοστέκεται, ένα μπουκάλι στα χέρια του, ακόμη και τώρα που τον έχεις σε τιμωρία, θέλει να σε κεράσει, μαζί να τα πιείτε και να ξεχαστείς, να σπάσεις τους ψεύτικους φραγμούς και να μπεις στην αγκαλιά του.
Απομακρύνεσαι, γιατί μόλις αντιλήφθηκες, πως σε ξέρει τόσο καλά, αυτό δεν επιτρέπεται. Ήσασταν ένα, μα η αλήθεια σε πληγώνει, όπως πάντα, δεν μπορείς να στοιχειοθετήσεις κατηγορία, θα θυσιαζόσουν.
Είσαι ο ίδιος αλητάκος, το ανήσυχο πνεύμα που μια ζωή θα παρακαλάς για λίγη προσοχή, αλλά όχι για την ουσία της ψυχής σου.

2 σχόλια:

Unknown είπε...

να σαι καλά όμορφο....γράφεις πολύ ωραία......πέρνα όμορφα

Εvgenia Tr είπε...

Να είσαι καλά! :)