Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

Ήχος από κάτι που σπάει, αλλά δεν θα αποπροσανατολιστείς, συνεχίζεις το παίξιμό σου. Κομμάτια έφτασαν ως εσένα, μα εσύ το πόδι σου στο πεντάλ, ακλόνητος. Πλέγμα από κάτι που φωνάζει, κινείται απειλητικά, δεν θα τολμήσει όμως, το άδικο το ξέρει. Φασαρία.
Μοιάζεις αγκυροβολημένος, αλλά δεν είσαι στα αβαθή. Σε έχουν μπερδέψει, έχουν χαθεί και θα προσπαθήσουν μάταια για το αντίθετο.
Σε έχω νιώσει δίχως κόπο και αυτό είναι βάσανο για σένα. Θα δικαιολογήσεις τον θόρυβο κι ας μην έχει προκύψει ακόμη ο σαματάς.
Ένα χατίρι θα σου ζητήσω μόνο, λίγο νερό, για αυτό σταμάτησα, τα υπόλοιπα δεν με αφορούν. Για αυτό και για το παίξιμό σου.
Ξέρω ποιος φταίει, αν σε ενδιαφέρει, αλλά μην καταργήσεις τον ρυθμό σου, κράτα το σταθερό για να βρίσκω αφορμές να παίζω την παρτιτούρα  σου, σαν κάτι γνώριμο για πάντα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: