Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Ξεκαθάρισμα, στα ίσα και κοφτά. Πετάς από το παράθυρο τα αποτσίγαρα, έχεις δημιουργήσει χιόνι μέσα στο μουντό φόντο και όποιος περνά, νομίζει πως έχεις χάσει εποχές. Δεν έχεις σκεφτεί τίποτα, γιατί όλα πέρασαν από μπροστά σου και η στιγμή ήρθε αβίαστα. Συνεχίζεις ακάθεκτη, δεν βρέθηκε κανείς να σε αποτρέψει, πόσο λυτρωτικό! 
Πτώση, φυσική κατάληξη όλων, αλλά ο ήχος είναι που σε ωθεί στο να βρεθείς με άδειες ντουλάπες, άδειους χώρους για ευκολία κινήσεων και ανατάσεων ψυχής.
Να βάλω καφέ;! ένα λεπτό θα κάνω, αρωματικός, βαθύ ποτισμένο φίλτρο και οι σταγόνες ήταν η βροχή. Αναπνοή, ο καημός με αποχωρίστηκε, γιατί πίστεψε την φυγή.
Ένα σκούπισμα και ένα σφουγγάρισμα απέμεινε και όποιος είναι πίσω μου, δεξιά και αριστερά ας μην φανερωθεί, δεν μέτρησα σωστά και είδα όλες τις κρυψώνες.

Δεν υπάρχουν σχόλια: