Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Η ψυχή μου κάπου καίγεται. Πάνω στα χείλη σου αφημένη σκόπιμα, την νοιάζει θαρρείς;! μικρό παιδί, δεν μεγαλώνει ποτέ της, μαθαίνει μόνο μέσα από παιχνίδια και μουσικές. Όλο τραγουδάει, όλο κάτι σκαρφίζεται και ξεχνιέται σε ό,τι πρέπει να είναι δικό της. Αξίζει όλα, ένα χάδι, ένα χαστούκι, ένα φιλί, ένα αντίο.
Μάταια το σώμα μου κάπου ξεψυχά. Στην ματιά σου πιάστηκε και θα αναστηθεί. Μπρος στο βιός σου θυσιάζει πέταλα, κοιτώντας αν αγωνιάς για το αποτέλεσμα ή για την ματιά.
Οι έρωτες ανθίζουν, αιμορραγούν, μένουν για πάντα, γιατί αξίζουν, είναι διακρίσεις, κατακτήσεις,  είναι η πορεία της ψυχής σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: