Αίσθηση

Πόση μοναξιά πρέπει να έχεις βιώσει που στέκεσαι εμπρός μου και σωπαίνεις μέσα σε μια αγκαλιά; και ήταν τόσο έντονη που δεν μπόρεσες να δραπετεύσεις από της ψυχής σου τα θέλω; ποιος αντέχει μάτια μου! Ξέρω πως λόγια δεν χρειάζονται, παρά μόνο πράξεις να τρέξουν σε κορμί  για να νιώσεις πως υπάρχουν όρια. Μην σταθείς σε έναν τίτλο, σε έναν στίχο, δεν έχει  σημασία αυτό, μα η ουσία που γίνεται αντιληπτή, η στιγμή που γίνεται αμηχανία, το να αισθάνεσαι την ανάγκη μιας παρουσίας.
Λόγια, ποια να πρωτοπείς; και έτσι μένουν όλα άγραφα, να δημιουργούν  την μνήμη, γιατί είναι σημαντικά. Έχεις αντιληφθεί μια ύπαρξη πιο έντονα από την δικιά σου, έχεις αφουγκραστεί την ψυχή της τόσο έντονα, που δεν χρειάστηκε μιλιά, παρά μόνο ένα βλέμμα.
Δεν θα χρειαστεί ποτέ να αιτιολογηθείς ενώπιων μου, γιατί δεν θα στο επιτρέψω.
Να ανήκεις πάντα σε σένα, να ορίζεις ως μικρός θεός, τις πραμάτειες σου και την μοίρα σου, γιατί άνεμος είσαι, πηγή, φως.