Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Θλιμμένος θεός ρίχνει τα δάκρυά του επάνω σου και ένιωσες την σιγή του στην αστραπή. Ουρανός κλειστός από φως σαν να έχουν πέσει κουρτίνες στα μάτια του για μια στιγμή να μην τον δει κανείς. Μέσα στην βροχή προσπαθείς να προστατευτείς και αφήνεσαι να γίνεις μούσκεμα, είναι κάτι αγνό, είναι  από εκείνον δώρο κι ας μην μπορεί να το αντιληφθεί, είναι νωρίς. Μια τόση δα χαραμάδα και ήταν αρκετή για να δημιουργεί χρώμα, να δημιουργηθεί απρόσμενα ένα χαμόγελο σαν αντίκρισες αντίθεση στον ουρανό.
Θλιμμένος θεός που παραμένει αμέτοχος μα είναι πάντα παρών να σου θυμίζει, πως υπάρχουν στιγμές που όλοι λυγίζουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: