Θα γράψω χιλιάδες υπομνήματα να λένε λέξεις σκληρές και να μιλώ για εκείνους που χάθηκαν στα δάκρυα σε μια βραδιά, σαν σκέφτηκαν για τι πονούν, για τις άδοξες στιγμές που η ψυχή τους λύγισε για το μάταιο ενός φιλιού. Θα πω μερικές εξυπνάδες, που θα καλύπτουν το κενό και τις παύσεις στον λόγο μου εμπρός στο κοινό και όλα μια χαρά. Έχεις δει το πρόσωπό σου; γεμάτο ρυτίδες, χαρακιές και ένα σημάδι που ακόμη δεν λές να αφήσεις να ξεχάσεις.
Θα λησμονήσω την ιστορία που έλεγα πριν λίγο και θα αποσυρθώ στα ενδότερα, αναζητώντας θαλπωρή για το σώμα, ενώ η ψυχή θα πράττει απολογισμό. Μοιάζει απελπιστικό, μα είναι λυτρωτικό.
Έλα και μίλα εσύ στον μορφέα, κάντου παρέα, απόψε μου είναι αδιάφορος και περιττός.