Χαμένος θησαυρός

Φθαρμένος μανδύας περιβάλει το κορμί σου καθώς περπατάς σε έρημο. Πόρισμα αβίαστο, έχεις χαθεί, ξεραμένα χείλη, ανοιχτές πληγές από τον ήλιο και πορεύεσαι ευάλωτος σε όαση. Δεν είναι ψευδαίσθηση, αν και οι παραισθήσεις έχουν δώσει ελπίδα στο χαμένο μυαλό. Ρακένδυτος αν και θυμώσουν τον εαυτό σου ευπαρουσίαστο νεαρό και γόη. Μια χούφτα νερό στα χέρια σου, σώθηκε το νερό από τις σχισμές στα χέρια σου και μόνο η δροσιά έφτασε στο πρόσωπό σου. Είναι νύχτα, είναι σσυνετό να ξαποστάσεις δίπλα στην λίμνη; τόσα πλάσματα θα ξυπνήσουν και θα έρθουν στο πλάι σου, είσαι δεκτικός μετά από ένα τέτοιο ευχάριστο ταξίδι;
Φτασμένος και επαγγελματικά καταξιωμένος και όμως ζήλεψες αυτή την εικόνα, γιατί νιώθεις την ξηρασία στην ψυχή σου. Αν μπορείς φτάσε με, ξεκίνα. Θα έχω κάψει τα ίχνη μου, θα έχω φτιάξει δικά σου μονοπάτια, ανύποπτα και να είσαι σίγουρος πως θα ξεπεράσεις ακόμη και την ίδια σου την φήμη.