Ακίδα

Ακίδα, αιχμηρή ζωγραφίζει πάνω σε μέταλλο φτερά ψυχής. Πρέπει να ήταν ο έρως που της τα χάρισε, να μπορεί να πετάξει, να τον εύρει στο πιο απόμερο τοπίο. Κρασί ή νερό να σε φιλέψω; μια γουλιά από το ένα θα σε μεθύσει, μια γουλιά από το άλλο θα σε σώσει. Παράταση ζωής για μια θνητή, ευκαιρία ζωής για έναν θεό. Ξεθωριάζει το ανάγλυφο στο μπράτσο σου κι ας το έχεις χαράξει επίπονα και με σύνεση. 

Ένα καθώς πρέπει πρεζόνι, με κοστούμι και φούμαρα που κρατά παπαρούνες στα χέρια, δεν θα σε υποψιάσει ποτέ πως ήταν άγγελος. 

Είμαι λάτρης της γραφής σου, των δραματικών τέλων σου που όμως ο ήρωας σου χαμογελά. 

Μια ακίδα χαράζει την υφή από τα όνειρά σου, να μπορώ να τα νιώθω, σαν αγγίζω την μορφή τους.