Χειμωνιάτικο λουλούδι

Τοποθετημένο ανάμεσα στα χέρια σου. Έχει φιγούρα λεπτή και ψηλή. Αλλάζει μορφές, σχήματα. Αγνώστου πατρός, αφήνεται και ανοίγει χρώματα ως την τελική του κόψη. Άγγιγμα, μια προσπάθεια να το αντιληφθείς σε ονείρου πράξη. Τόσο καιρό ακίνητη μην το ταρακουνήσεις και εσύ, όπως κάνει ο άνεμος, δεν σκέφτηκες τον λόγο της υπομονής σου, απλά ξέρεις. 

Να ανθίσει, όπως αρμόζει, όχι όπως πρέπει, όπως θορρεί η ομορφιά του. Θα το ακουμπήσεις σε έδαφος σκιερό, δροσερό, με νότες ηλιαχτίδας, όταν θα ανοίγει ροδοπέταλα προς την ματιά σου τα βράδια.

Σίγουρα, ξεχασμένο, μα όχι παραπεταμένο, αυτό ήθελε!