Πρόβαλε δειλά μια αψίδα φεγγαριού, στην άκρη των ματιών σου. Δηλώνει παρουσία στο ξεκίνημα της νυχτιάς. Αντίκρυ, ακόμη, η μέρα χαζεύει στα παιχνίδια που δημιουργεί, στον φόντο του ουρανού. Ευθύς ο δρόμος, όσο φτάνει το βλέμμα σου, φώτα να καθοδηγούν την είσοδό σου σε μεγάλο αστικό κέντρο. Δεν είναι όμορφη μια τέτοια στιγμιαία εικόνα; ήθελα να μείνω εδώ, στο τώρα, να σταματήσω κι ας είναι να φύγουν όλα από τα μάτια μου μπροστά.
Λυχνάρια οι λάμπες της εθνικής, μια ζωή ταξιδεύεις, δίχως σταματημό, ακούραστη!
( ημέρα Κυριακή....)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου