Έχει περάσει η ώρα; θα χτενίσεις την κόμη σου και θα αφήσεις ίχνη στον ουρανό να φωτίζουν απουσία-παρουσία για όσο θα ξεκουράζεις το κορμί σου από την μιζέρια της μέρας. Καθήμενη στην άκρη του κρεβατιού σου θα αφήσεις να γλυστρήσουν πρώτα τα πόδια στα σεντόνια σου, αν και χειμώνας έξω, και θα χωθείς γρήγορα στα σκεπάσματα να τυλίξεις σκέψεις, να ζεσταθούν να ησυχάσουν και τούτες.

Καλλωπίζεσαι για τον αγαπημένο σου, καθάρια και ήρεμη. Ψύχραιμη για την βραδινή αγκαλιά, ανακούφιση μέσα στο φιλί, γιατί όλη την ένταση εκεί θα την βρεις.

Η ματιά σου είναι ό,τι πιο δυνατό κατέχω, δεν είμαι εγώ, μα η ισορροπία που εναρμονίζεται με έναν αλλιώτικο κόσμο, μονάχα για σε.

΄Όσο θα στολίζω τον ουρανό με όσα επιζητείς, πρόσεξε μην προδοθείς από τις ματιές σου σε με.