Εσύ βλέπεις τα όνειρα και εγώ τα ζω. Σαν οι σκέψεις σου να αντανακλούν σε δικό μου ουρανό. Πόσο εύκολο είναι, ξέρεις; αν εσκεμμένα ακολούθησες μονοπάτι δίχως χάρτη, ευχές δίχως αστέρι να πέφτει σε αγκαλιά, τότε λυπάμαι, αλλά σωτηρία δεν φτάνει σε τούτα τα δύσβατα μέρη. Οι χωρικοί άγριοι θα χαρακτηριστούν, αιμοβόροι για να κρατήσουν μακρυά τυχόν κερδοσκόπους. Δάκρυα για νερό, δεν πενθείς, δεν ξέρεις καν πως είναι, από ανάγκη δίνεσαι και αφήνεσαι σε συναίσθημα γνώριμο για παράσταση ορίων. Εσύ να ζεις και εγώ να παρακολουθώ μοίρες στα πόδια σου να παρακαλούν για μια χάρη. 
Λυπάσαι μια ψυχή μόνο όταν  δεν ξέρει να ξενυχτά.