Ένα παιδί στην αγκαλιά μου, αφημένο να το νανουρίσω, να νουθετήσω τα όνειρά του και να το τοποθετήσω με προσοχή σε αγκαλιά. Ζυγώνει η νυχτιά και μπόρεσα να βρω ένα φεγγάρι μοναχά, να έχει φως όσο θα κοιμάται,  μην φοβηθεί πως αφέθηκε μόνο. Χάδια ήρεμα και απαλά να μην τα νιώθει καν να μην ενοχλούν, απλά να ζεσταίνουν ψυχή και να γαληνεύουν. 
Κοιτάς έξω από το παραθύρι και βλέπεις έναν άλλον κόσμο, κρύο, παγωνιά, σκοτάδι και εσύ φτιάχνεις φωτεινά σκηνικά σε ενός αγγέλου τα βραδινά μονοπάτια. Θα μπορούσες να στέκεσαι εκεί ώρες και αιώνες, να προσέχεις και να γίνεσαι προφήτης για τούτο το μωρό.
Ένα παιδί αφημένο γα λίγο στην καρδιά σου, πόσο εύθραυστη στιγμή.